همه ما در طول زندگی به لحظاتی نیاز داریم که تنها و در خلوت خودمان باشیم و دوست نداریم هیچ‌کس حریم خصوصی‌مان را به هم بزند...

خیلی ها فکر می‌کنند زندگی مشترک یعنی باید همه چیز را با همسرمان به شراکت بگذاریم و درست از لحظه جاری شدن خطبه عقد، نامزد ما یکی از اعضای خانواده به حساب می‌آید که پرده پوشی مسائل از او معنایی ندارد. اما بد نیست بدانید که این نقطه، درست نقطه شروع دردسرهایی است که می‌تواند اوقات خوش نامزدی و عروسی را به کام هر دوی شما تلخ کند. نداشتن حریم خصوصی و در نظر نگرفتن این حریم برای نامزدتان، عواقب سنگینی خواهد  داشت!

کسی نمی‌گوید شما باید همه چیز را از نامزدتان پنهان کنید یا درباره هیچ موضوعی از او سوال نپرسید. فقط باید بدانید چه چیزی در زندگی شما به هم مربوط می‌شود و حد و مرز اشتراکاتتان چقدر است. این که بخواهید همه جا با هم باشید، از کار هم سر در بیاورید، یک لحظه همدیگر را تنها نگذارید و... یعنی چیزی به عنوان حریم شخصی در روابط شما وجود ندارد و این خطرناک است.

هر یک از ما به‌تنهایی برای خود قلمرویی داریم که مخصوص خود ماست؛ مثل افکاری که در ذهنمان می‌پرورانیم، اهداف شخصی‌مان و حتی مجموعه رفتارهایی که از ما سر می‌زند و تمام چیزهایی که ما را به خودمان می‌شناساند. وقتی 2 نفر با هم ازدواج می‌کنند، نسبت به همسرشان احساس مالکیت دارند و گاهی به خودشان حق می‌دهند که در مورد هر چیز مربوط به او تصمیم بگیرند و این به معنی از دست دادن حریم خصوصی است که در نتیجه آن احساس بی هویتی، پرخاشگری و عصبی بودن به وجود می‌آید.

این که شما تلفن ها و اس ام اس های نامزدتان را چک می‌کنید، از او درباره ریزترین مسائل خانوادگی اش سوال می‌پرسید، اصرار دارید هر جا می‌رود همراهش باشید، فرصت تنهایی و حتی سر زدن به دوستانش را از او می‌گیرید و سعی دارید پرونده تمام دوستانش را زیر و رو کنید چه معنی ای دارد جز بی توجهی به حد و مرزهای خودتان و نامزدتان؟

نتیجه چنین کاری اگر دعوا و جنگ و جدال نباشد، در بهترین حالت دلزدگی از هم و احساس اشباع شدن از طرف مقابل است. به بیان ساده تر سردی روابط. شما که چنین چیزی را نمی‌خواهید؟

زوج هایی که زیادی دم پر هم هستند و حریم خصوصی همدیگر را نقض می‌کنند، بعد از مدتی به شخصیت‌هایی وابسته تبدیل می‌شوند که بدون دیگران نمی‌تواند هیچ‌کاری را انجام دهند و از خود هیچ‌ اراده‌ای نخواهند داشت. نامزد شما لحظه‌هایی را می‌خواهد که تنها باشد، با خودش خلوت کند، به دوستانش سر بزند، به یاد روزهای تجرد فعالیت های لذتبخشی که دوست دارد انجام دهد و...

این فرصتی است برای اینکه با خود روبرو شود و رفتار و اعمال خود را مورد قضاوت قرار دهد و آن را اصلاح کند چرا که انسان در خلوت خود بدون ریا و تظاهر و بدون اثر گرفتن از هیچ‌چیز و هیچ‌کس به تفکر می‌پردازد و نتایج بهتر و دقیق‌تری خواهد گرفت.

فراموش نکنید که شما مالک هم نیستید بلکه شریک زندگی یکدیگرید. پس سعی کنید همه چیز را با مشارکت پیش ببرید و در عین حال نظرات فردی خود را داشته باشید. خسته کننده ترین آدم ها کسانی هستند که خود را فراموش کرده اند و فقط از دید همسرشان به خود نگاه می‌کنند. نمونه اش نامزدهایی که با هم به رستوران می‌روند و هرکدام انتخاب غذا را به طرف مقابل واگذار می‌کند: «هر چیزی تو سفارش بدهی من هم همان را می‌خورم!»

یادتان باشد در حفظ حریم خصوصی از آن طرف بام نیفتید! حریم شما تا حدی باید باشد که مانع رسیدگی به وظایفتان نشود. شما برای این که یک زندگی مشترک خوب را بسازید، باید همسرتان را راضی نگه دارید پس حریم خصوصی شما دیگر حریم خصوصی دوران تجردتان نیست که سفت و سخت به آن پایبند بمانید. باید مرزهای این حریم را کوچکتر کنید اما حذف آن هرگز!